ارائه یک الگوی تصمیم گیری مجازی در ارزیابی و مدیریت دفاتر و سازمان های مجازی ایران با بکارگیری مدل olive gassmann and maximilian von zedtwitz

پیدایش فناوری های نوین اطلاعات و ارتباطات، راه های جدید سازماندهی و انجام کسب و کارها را بوجود آورده و آن ها را به سوی جهانی شدن سوق داده است. در قرن حاضر، با وجود عمومی شدن تکنولوژی های مجازی و تأثیر گسترده آن بر علوم مختلف موجود، انتظار می رود که عرصه مدیریت نیز تحت تأثیر قرار گیرد. این تأثیر منجر به ایجاد شیوه ای نوین در مدیریت پروژه ها شده که به نام مدیریت پروژه مجازی شناخته می شود. در این گونه مدیریت، معمولا ساختار سازمانی و تیم های مشغول به انجام پروژه نیز تغییر می یابد؛ سازمان های مجازی، اداره های مجازی و تیم های مجازی بر این اساس شکل می گیرند. دفاتر و سازمان های مجازی که به عنوان سازمان های قرن بیست و یکم از آن ها صحبت می شود، یکی از زمینه های تحقیق و پیاده سازی فناوری های اطلاعات است که نحوه کارکردن سازمان های سنتی و همچنین فرم زندگی افراد را بکلی دگرگون می نماید. در این تحقیق، ابتدا جایگاه و اهمیت تکنولوژی دنیای مجازی بیان شده و سپس به بررسی دیدگاه ها و ابعاد مختلف دفاتر و سازمان های مجازی، که زیر مجموعه ای از فناوری های مجازی است، پرداخته شده است. متعاقبا" با ارائه یک الگوی تصمیم گیری مجازی امکان پیاده سازی این مدل های فناوری را در ارزیابی و مدیریت کارخانجات و سازمان ها به صورت مجازی مورد مطالعه قرار گرفته است و در نهایت رویکردجدیدی منطبق بر منطق فازی جهت استفاده در کارخانجات و سازمان های مجازی ارائه شده است. ارائه این رویکرد با بکارگیری تکنولوژی های فناوری اطلاعات و ارتباطات تنها راه حل انجام پروژه های پیچیده در زمان های فشرده می باشد و باعث کاهش مقدار زیادی از هزینه ها می گردد.